της Αλεξάνδρας Αυγητίδου
Θέλω να ελπίζω... Πραγματικά θέλω να ελπίζω και να μπορέσω να γράψω για όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο, για αυτά που ταλανίζουν την ψυχή μου, για τις λεπτομέρειες που τριβελίζουν το μυαλό μου... Πονάω και τρομάζω... Πιότερο απορώ που κάνω προσπάθεια για να νιώσω την ζεστασιά μιας αχτίδας ελπίδας... Δεν είναι πια αυθόρμητη η ελπίδα, πρέπει να την σκέφτομαι, να την προσδιορίζω, να την επιδιώκω...
Θέλω να ελπίζω... Πραγματικά θέλω να ελπίζω και να μπορέσω να γράψω για όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο, για αυτά που ταλανίζουν την ψυχή μου, για τις λεπτομέρειες που τριβελίζουν το μυαλό μου... Πονάω και τρομάζω... Πιότερο απορώ που κάνω προσπάθεια για να νιώσω την ζεστασιά μιας αχτίδας ελπίδας... Δεν είναι πια αυθόρμητη η ελπίδα, πρέπει να την σκέφτομαι, να την προσδιορίζω, να την επιδιώκω...