του Γιάννη Πανούση*
Ο δικομματισμός, οι ιστορικές πολιτικοοικογενιακές δυναστείες και οι συν-εταίροι τους (ΜΜΕ και διανοούμενοι) δεν πιστεύουν στα μάτια τους. Τόσα χρόνια, τόσα, κόλπα, τόσος φόβος και τους αμφισβητούν ακόμα και τα μωρά στα καροτσάκια. Τόσες Μνημονιακές δόσεις, τόση καταστολή, τόσοι σοφοί και κάποια αμούστακα μωράκια τους ακυρώνουν. Κι αν όλοι αυτοί συγκροτηθούν σε πολιτικό φορέα; Κι αν βρουν πραγματικό ηγέτη έξω από τα κομματικά κλισέ της μεταπολίτευσης; Κι αν η ειρηνική διαμαρτυρία γίνει βελούδινη επανάσταση;
