Την πρώτη φορά που πήρα μέρος σε εκλογές, ήταν πριν 42 χρόνια, στις 29 Σεπτεμβρίου 1968, όταν στο στημένο δημοψήφισμα της χούντας για την έγκριση του ψευδοσυντάγματός της, έριξα ένα καραμπινάτο ΟΧΙ που πολύ το ευχαριστήθηκα. Πέντε χρόνια αργότερα, η χούντα των συνταγματαρχών είχε οργανώσει πάλι δημοψήφισμα, τον Ιούλιο του 1973, με τον δικτάτορα Παπαδόπουλο να προσπαθεί να εκδικηθεί τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ για το κίνημα του Ναυτικού που αυτός είχε υποθάλψει. Σ΄εκείνο το δημοψήφισμα, πήγα μεν να ψηφίσω, καθώς η προσέλευση ήταν υποχρεωτική και κάθε αποχή τιμωρούνταν με φυλάκιση. Στόλισα όμως το ψηφοδέλτιο που έριξα στην κάλπη με τις μουτσούνες δύο τετράποδων, καθώς σκέφθηκα ότι επρόκειτο για τη διαμάχη «δύο γαϊδάρων που μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα», κατά πως λέει και ο λαός μας.
Και έπεσε η χούντα και ήρθε η ευλογημένη μέρα που αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία μας. Έστω κουτσουρεμένη, έστω φορτωμένη με πολλές αμαρτίες από την προηγούμενη ανώμαλη περίοδο που επικρατούσε στη χώρα από το τέλος της κατοχής και μετέπειτα. Σ΄ εκείνες τις πρώτες μετά τη μεταπολίτευση εκλογές, που διεξάχθηκαν στις 17 Νοεμβρίου του 1974, όχι απλώς ψήφισα, αλλά ήμουνα μάλιστα και υποψήφιος βουλευτής στο νομό Σερρών και να πως: Δεν υπήρχαν άτομα για να συμπληρωθεί το ψηφοδέλτιο του συνδυασμού στις Σέρρες και μου τηλεφώνησε ο καλός μου φίλος Μίκης Θεοδωράκης, που ηγούνταν της «Ενωμένης Αριστεράς», σε μία προσπάθεια να συνενώσει εκλογικά τα διάσπαρτα κομμάτια της κατακερματισμένης αριστεράς. «Έλα Σπύρο», μου λέει ο Μίκης στο τηλέφωνο, «επιστρατεύεσαι για τις εκλογές. Σε τρεις ώρες πρέπει να είσαι στις Σέρρες». Στην αρχή αντέδρασα, με φόβιζε η ιδέα του να… «εκτεθώ», όμως πες-πες ο Μίκης με κατάφερε.
Από κει και πέρα, στα χρόνια που ακολούθησαν, πήρα μέρος σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από την μεταπολίτευση και δώθε (23 τις έχω μετρήσει, 13 βουλευτικές εκλογές και 10 δημοτικές), πάντα όμως παρακολουθώντας ως ρεπόρτερ τον προεκλογικό αγώνα που έδιναν άλλοτε τα πολιτικά κόμματα και άλλοτε οι δημοτικές παρατάξεις. Έτσι, κάλυψα, κρατώντας σημειώσεις στο δημοσιογραφικό μπλοκάκι μου, εκατοντάδες ή και χιλιάδες προεκλογικές συγκεντρώσεις στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε δεκάδες πόλεις και χωριά της Μακεδονίας και της Θράκης.
Και τώρα, 36 ολόκληρα χρόνια μετά την προηγούμενη εκλογική μου εμπειρία, αποφάσισα να ξαναλάβω ενεργά μέρος σε αυτές τις εκλογές, Αυτή τη φορά όχι απ΄έξω και από μακριά, αλλά από μέσα, σαν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Τα τελευταία χρόνια, είμαι κάτοικος Νέας Μηχανιώνας, όπου μετέφερα μάλιστα και τα εκλογικά μου δικαιώματα. Συζητώντας με τους κατοίκους εκεί, διαπίστωσα πως ενώ πρόκειται για έναν πανέμορφο τόπο, υπάρχουν τεράστια άλυτα προβλήματα, εξ αιτίας κυρίως της ανεπάρκειας και της κακοδιοίκησης που επέδειξαν πολλά χρόνια τώρα οι διοικήσεις του Δήμου Μηχανιώνας. Διοικήσεις χωρίς όραμα, δίχως πνοή, χωρίς να έχουν μία αναπτυξιακή προοπτική, χωρίς να βλέπουν πέρα από τη μύτη τους. Χώρια τα άλλα ζητήματα που λόγω ανικανότητας, έφεραν το Δήμο σήμερα στα όρια της οικονομικής καταστροφής.
Βλέποντας όμως και παραπέρα, στη γειτονική Αγία Τριάδα, τον Μπαξέ και την Περαία, είδα ότι κι εκεί δεν ήταν καλύτερα τα πράγματα, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις του απερχόμενου δημάρχου τους ότι επιτέλεσε έργο. Κάθισα και σκέφτηκα. Πως είναι δυνατό να λένε ότι θέλουν το Δήμο Θερμαϊκού μία σύγχρονη Ευρωπαϊκή πόλη, όταν αυτή η πόλη δεν έχει τα στοιχειώδη: Δεν έχει πεζοδρόμια και οι άνθρωποι βαδίζουν καταμεσής του δρόμου. Δεν διαθέτει δίκτυο ομβρίων υδάτων και τσαλαβουτάνε στα νερά με το πρώτο ψιλόβροχο. Δεν έχει ικανό αριθμό σχολείων για τα παιδιά και τόσα άλλα.
Όμως αυτό που με εκνεύρισε και με έκανε να θυμώσω σαν άνθρωπος, σαν δημοσιογράφος και σαν δημοκρατικός πολίτης, ήταν όταν είδα τις τελευταίες ημέρες τους απερχόμενους δημάρχους Μηχανιώνας, Γιάννη Μαυρομάτη και Θερμαϊκού, Γιάννη Αλεξανδρή, να χρησιμοποιούν τις εφημερίδες των δήμων τους για την προσωπική προεκλογική τους προβολή. Κι έκατσα και σκέφτηκα: Καλά ρε θεομπαίχτες. Θέλετε να προβληθείτε. Γιατί αυτό δεν το κάνετε με τα δικά σας λεφτά, παρά καταξοδεύετε τους δήμους σας; Δεν είναι αυτό βαρύτατο αδίκημα που συνιστά απιστία προς την υπηρεσία; Δεν είναι δείγμα φαυλότητας; Δεν είναι κατάχρηση εξουσίας;
Από την άλλη, είδα τον νυν δήμαρχο Επανομής, Απόστολο Οικονομίδη, να λειτουργεί σε κάθε του δραστηριότητα με απόλυτα διαφανείς και δημοκρατικές διαδικασίες και ιδιαίτερα για τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, να μην μπορεί κανείς να του προσάψει το παραμικρό. Επιπλέον, είδα έναν δήμαρχο που δεν λογαριάζει το πολιτικό κόστος, όταν αποφάσισε λίγο πριν τις εκλογές να σκάψει ολόκληρη την Επανομή για να περάσει δίκτυο αποχέτευσης. Παράλληλα δε, διαπίστωσα πως πρόκειται για έναν ιδιαίτερα αποτελεσματικό δήμαρχο, όταν με τον αγώνα που έκανε, πέτυχε να περάσει στην κυριότητα του Δήμου το κάμπινγκ της Επανομής, κάτι για το οποίο δεν ενδιαφέρθηκε καν ο κ. Αλεξανδρής για το αντίστοιχο κάμπινγκ της Αγίας Τριάδας.
Έτσι, όταν ο κ. Οικονομίδης μου έκανε την πρόταση να πάρω μέρος μαζί του στις εκλογές, αφού τον ξεσκόνισα από κάθε άποψη για να διαπιστώσω ότι πρόκειται για ένα άτομο με αξιοπρέπεια, αποτελεσματικότητα και θάρρος, αποφάσισα να συστρατευθώ στο πλάϊ του, καθώς υπό τις παρούσες συνθήκες πιστεύω ότι είναι ο μόνος που μπορεί να οδηγήσει το νέο διευρυμένο Δήμο Θερμαϊκού «Μπροστά Μαζί». Γιατί είναι κρίμα, ενώ όλη η περιοχή μας, με το τεράστιο παραθαλάσσιο μέτωπο των 52 χιλιομέτρων από την Περαία, μέχρι το Αγγελοχώρι και από κει μέχρι τον Ποταμό διαθέτει τεράστιες δυνατότητες, να ζει στη μιζέρια, στην κακοδιοίκηση, στην ανυπαρξία έργων. Στις 7 Νοεμβρίου έχουμε μία μεγάλη ευκαιρία να αλλάξουμε τον τόπο μας. Ας μην την κλωτσήσουμε κι αυτή τη φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου