Κάθε μέρα που περνάει, η χώρα βουλιάζει χωρίς να φαίνεται έστω κάποιο φως στο τούνελ που λέγεται έξοδος από την κρίση, χωρίς καμιά προοπτική. Η ίδια η κυβέρνηση παρακολουθεί αμήχανη τις εξελίξεις, ανίκανη να αντιδράσει, αφού προηγουμένως παρέδωσε τη χώρα όμηρο στην τρόϊκα και τους δυσβάστακτους όρους του ΔΝΤ.
Βέβαια, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δεν παραλείπει κάθε τόσο να μας διαβεβαιώνει για τις καλές του προθέσεις. Και αν θυμηθούμε τη γνωστή αγγλοσαξωνική παροιμία: «Τhe road to hell is paved with good intentions.» (Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις.) Το πρόβλημα όμως είναι κατά πόσο τα μέτρα που λαμβάνονται από την ελληνική κυβέρνηση είναι ικανά να οδηγήσουν την ελληνική οικονομία κάποια στιγμή, έστω και μετά από μία πενταετία στο ξεπέρασμα της κρίσης, ή θα την βουλιάξουν ακόμη περισσότερο στο τέλμα, οδηγώντας την στην καταστροφή.
Πριν από δύο εβδομάδες περίπου, στις 15 Νοεμβρίου, ο Γιώργος Παπανδρέου μιλώντας στην έναρξη των εργασιών του Συμβουλίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στο Παρίσι, έλεγε ότι «εμείς, οι πολίτες, είμαστε εκείνοι που θα πληρώσουμε το τίμημα της επικίνδυνης κερδοσκοπίας, της κερδοσκοπίας των λίγων…. Το τίμημα που θα καταβάλλουμε θα είναι μεγαλύτερη ανεργία, βραδύτερη ή μηδενική ανάπτυξη και μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, με άξονα τη μαζική διάσωση τραπεζών». Το ζητούμενο δεν είναι απλώς να επισημαίνεις τα σχέδια των κερδοσκόπων, αλλά εάν και κατά πόσο παίρνεις τα κατάλληλα μέτρα που θα θωρακίσουν την οικονομία της χώρας σου, αποτρέποντας τα χειρότερα. Και όπως όλα δείχνουν, μάλλον τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμη.
Θυμόμαστε όλοι το περίφημο δίλλημα που στις 28 Μαίου 2009 είχε εκστομίσει ο Γιώργος Παπανδρέου από τη θέση τότε της αντιπολίτευσης «Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι ανέλαβε την κυβέρνηση εδώ και 14 μήνες, όχι μόνο ξέχασε τα συνθήματα και τις διαβεβαιώσεις του ότι «τα λεφτά υπάρχουν», αλλά και παραδίνοντας τη χώρα στην αγκαλιά της τρόϊκα, έφερε την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής, βουλιάζοντας τον ελληνικό λαό στη φτώχεια, την ανέχεια, την απόγνωση και τον πόνο.
Η πορεία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, δείχνει να είναι χειρότερη από εκείνη του Τιτανικού. Και δεν βλέπουν το παγόβουνο πάνω στο οποίο θα ρίξουν το καράβι που αυτή τη φορά ακούει στο όνομα «Ελλάδα».
Το προφίλ της κυβέρνησης έχει τρωθεί σχεδόν σε όλα τα μέτωπα. Αστοχίες σε όλα σχεδόν τα υπουργεία, αδυναμία παραγωγής έργου και κατάθεσης νομοσχεδίων, τριβές μεταξύ υπουργών για μείζονα θέματα όπως η οικονομία.
Τρομαγμένος από τα επώδυνα μέτρα, φοβισμένος για το σκοτεινό αύριο που έρχεται και γεμάτος από αγωνία για το μέλλον των παιδιών του, ο Έλληνας δεν αντέδρασε ακόμη, αντίθετα από αυτό που όλοι περίμεναν, απέναντι στην καταλήστευσή του. Όμως, ο θυμός και η αγανάκτηση είναι αυτή τη στιγμή καζάνι που βράζουν. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα γίνει η έκρηξη. Πολύ περισσότερο που έρχονται και νέα επώδυνα μέτρα. Φανταστείτε τι έχει να γίνει σύντομα όταν θα πιάσει πάτο η άδεια τσέπη του εργαζόμενου, του συνταξιούχου, του επαγγελματία. Όταν η ανεργία φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη και δεν θα υπάρχει πλέον ανοχή και αντοχή.
Τα παχιά λόγια της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου εξατμίστηκαν πλέον κι έμεινε η άχλη μιας κυβέρνησης αναποφάσιστης, αδύναμης, υπνωτισμένης και σίγουρα όχι μιας κυβέρνησης δυναμικής που θα τα άλλαζε όλα. Το σύνθημα ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε γύρισε μπούμεραγκ. Το ΠΑΣΟΚ αποδεικνύει ότι και δεν αλλάζει και μας βουλιάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου