Τι είναι το «κούρεμα του χρέους» και ποιες οι συνέπειές του

Οι επόμενοι μήνες και μέχρι το τέλος του χρόνου, πιστεύουμε ότι θα είναι οι κρισιμότεροι για τη χώρα. Καθώς θα ξεκαθαρίσει ότι είτε θα επιπλεύσουμε και θα πάρουμε ένα ακόμη «φιλί της ζωής» για να συνεχίσουμε τη μάχη για την αποφυγή της οριστικής χρεοκοπίας, είτε θα δοθεί η χαριστική βολή που θα μας οδηγήσει στην πτώχευση. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.

Αυτό, όμως, που ακόμη δεν έχει εξηγηθεί απλά, ειδικά από τους θιασώτες της λεγόμενης «αναδιάρθρωσης» του χρέους, η οποία έχει πάρει, πλέον, την ονομασία «κούρεμα», είναι οι συνέπειες μιας τέτοιας, αρνητικότατης εξέλιξης:

Τις συνέπειες αυτές, τις ανέλυσε σύντομα και περιεκτικά το «Βήμα της Κυριακής, εξηγώντας ότι το «κούρεμα» του χρέους, χωρίς συμφωνία των πιστωτών, μπορεί να έχει εφιαλτικές συνέπειες για την Ελλάδα.

Οι εφιαλτικές συνέπειες

Με δεδομένο ότι σχεδόν 100 δισ.ευρώ ελληνικού χρέους διαθέτουν οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία, οι συνέπειες μπορεί να είναι οι εξής: Πιθανό «κούρεμα» θα επιφέρει αντίστοιχη μείωση των συντάξεων, όπως τόνισε πρόσφατα ο διοικητής της ΤτΕ κ. Γ.Προβόπουλος στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής. Οι τράπεζες θα χάσουν σημαντικό τμήμα της- αποτιμώμενης σε ομόλογα- κεφαλαιακής τους επάρκειας, ενώ ταυτόχρονα όλες οι κατηγορίες τίτλων θα πληγούν βάναυσα. Η πρόσβαση της χώρας στις αγορές θα καταστεί αδύνατη για πολλά χρόνια. Οι ευρωπαίοι εταίροι θα αποσύρουν τη στήριξή τους και η Ελλάδα θα αναγκαστεί να ζήσει αποκλειστικά και μόνο από τα κεφάλαια που θα παράγει η οικονομία της- μια οικονομία σε βαθιά ύφεση, καθώς δεν θα διαθέτει πρόσβαση σε τραπεζική χρηματοδότηση.

Αυτή η κατάσταση το πιθανότερο είναι ότι θα διαμορφώσει κλίμα απώλειας εμπιστοσύνης στην οικονομία και στο τραπεζικό σύστημα με αποτέλεσμα τη φυγή καταθέσεων στο εξωτερικό. Αν δεν υπάρξει «από μηχανής θεός» (όπως έγινε πέρυσι με την παροχή απεριόριστης ρευστότητας στις τράπεζες από την ΕΚΤ),τότε η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε περιορισμό στις αναλήψεις ,θα αναγκαστεί να αποδεχθεί την επιστροφή στη δραχμή και θα επιβάλει ιλιγγιώδη υποτίμηση.

Κατεδάφιση της οικονομίας

Η εξέλιξη αυτή θα κατεδαφίσει την οικονομία, θα πυροδοτήσει τη φτώχεια, θα προκαλέσει εκτεταμένη κοινωνική αναταραχή και θα μας αναγκάσει να ξεκινήσουμε τα πάντα από το μηδέν, όπως συνέβη στην Αργεντινή μετά το 2001».

Νομίζουμε πως δεν χρειάζονται περισσότερα. Για να ξέρουμε για τι ακριβώς μιλάμε και τι προσπαθούμε να νύχια και με δόντια να αποφύγουμε…

Όσο περνάει ο καιρός, τη συγκεκριμένη ορολογία περί «κουρέματος» του χρέους θα την ακούμε όλο και συχνότερα. Επί της ουσίας, είναι η ελεγχόμενη πτώχευση για την οποία έκανε λόγο ο Γερμανός υπουργός οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε όπως και ο οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί.
Τι είναι όμως το «κούρεμα χρέους» και τι διαφορά έχει από τη χρεοκοπία;
Κατ' αρχή, καλό είναι να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι ήδη είμαστε σε τροχιά αναδιάρθρωσης χρέους. Τα νούμερα δε βγαίνουν και αυτό το γνωρίζει τόσο η κυβέρνηση όσο και οι δανειστές. 
Γιατί δε βγαίνουν τα νούμερα;

Θα φτάσει το εξωτερικό χρέος στο 149%
Γιατί εξερχόμενοι από την τριετή προσαρμογή, η χώρα θα έχει εξωτερικό χρέος περίπου 149% ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (περίπου 360 δισεκατομμύρια ευρώ). Θεωρητικά, από το 2012 και μετά, θα πρέπει να παρουσιάζουμε πρωτογενές πλεόνασμα.

Δηλαδή, μη υπολογιζομένων των τόκων εξυπηρέτησης του χρέους, τα έσοδα του κράτους, θα πρέπει να είναι περισσότερα από τις δαπάνες (υπολογίζονται κοντά στο αναιμικό 0.9% του ΑΕΠ το 2012). Αυτό σημαίνει ότι, από το 2012 και για τουλάχιστον 30 χρόνια, δε θα επιτρέπεται καμία δημοσιονομική παρέκκλιση.

Σε απλά ελληνικά, είμαστε καταδικασμένοι να παρουσιάζουμε ετησίως, σεβαστό πρωτογενές πλεόνασμα, ώστε αυτό να χρησιμοποιείται αποκλειστικά στη μείωση του εξωτερικού χρέους ή του ρυθμού που αυτό αυξάνεται.

Σύμφωνα με τις υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, το πρωτογενές πλεόνασμα κατά το έτος 2014, θα αγγίζει το 4.9% του τότε ΑΕΠ, ήτοι ~12 δισεκατομμύρια ευρώ. Για να προσεγγίσουμε τις προϋποθέσεις ένταξης στη νομισματική ένωση, που θέτει η συνθήκη του Μάαστριχτ (3% έλλειμμα και 60% εξωτερικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ), θα πρέπει από τα 360 δισεκατομμύρια ευρώ χρέους, να κατρακυλήσουμε στα ~144 δισεκατομμύρια ευρώ.

Χρειαζόμαστε 18 χρόνια για να ορθοποδήσουμε

Κάνοντας την αυθαίρετη παραδοχή ότι μας χαρίζονται για κάποιο λόγο οι τόκοι, χρειαζόμαστε 18 χρόνια, με πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Μπορούμε τώρα να προσθέσουμε τους τόκους και να επανυπολογίσουμε τα χρόνια.
Για να συμβούν όλα αυτά, σημαίνει ότι θα έχουμε πατάξει τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή και τη διαφθορά σε βαθμό εργαστηριακής ακρίβειας, ότι θα έχουμε ενσωματώσει μεγάλο κομμάτι της παραοικονομίας στην οικονομία, ότι θα έχουμε πατάξει ολοκληρωτικά τη γραφειοκρατία ώστε να προσελκύσουμε ξένες επενδύσεις, οι οποίες θα απευθύνονται αποκλειστικά στην εξωτερική κατανάλωση, καθώς η εσωτερική θα έχει ισοπεδωθεί, ότι θα έχουμε αναθερμάνει την πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή της χώρας, ότι θα υπάρχει πολιτική σταθερότητα και ότι ο ελληνικός λαός, σε καμία, μα καμία περίπτωση, δε θα εξεγερθεί.

Η αναδιάρθρωση χρέους και οι συνέπειές της
Από όλα αυτά, συνάγεται το προφανές συμπέρασμα, ότι καμία από τις περικοπές που έγιναν, αλλά και αυτές που πρόκειται, ενδεχομένως, να γίνουν δεν πρόκειται να επιστραφεί, καθώς αυτό θα οδηγούσε σε υποτροπιασμό του χρέους.
Επειδή δεν είμαστε αιθεροβάμονες, και σε καμία περίπτωση δεν τρώμε το κουτόχορτο που εντέχνως μας ταΐζουν η κυβέρνηση και τα δημοσιογραφικά λιβανιστήρια της, πιστεύουμε ότι η πιο πραγματιστική, αλλά ταυτοχρόνως, δραματική λύση, είναι η αναδιάρθρωση χρέους που επίσης όμως θα έχει τεράστιες δυσμενείς επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία. Επομένως, εδώ που φτάσανε τα πράγματα και το μέγεθος του προβλήματος, «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»!