Τα κόμματα "χτενίζονται" μπροστά στην ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια

Tην ώρα που οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί θρυμματίζονται υπό το βάρος των συνταγών της τρόικας και τα αντιλαϊκά μέτρα που λαμβάνονται στο όνομα της "ανάκαμψης της οικονομίας", οι μετρήσεις της κοινής γνώμης ξαφνιάζουν με την επιμονή τους σε αποτελέσματα που τα υφιστάμενα κόμματα αρνούνται να διαβάσουν.

Τα δυο μεγαλύτερα κόμματα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. εξαντλούν την αγωνία τους στο ποιο και πόσο προηγείται, χωρίς να δείχνουν να προβληματίζονται για το γεγονός ότι και τα δυο μαζί συγκεντρώνουν κάτω από το 43% του εκλογικού σώματος. 
Από την άλλη, τα κόμματα της Αριστεράς, αυτή την εποχή της άγριας λιτότητας, καμώνονται ότι δεν καταλαβαίνουν ότι η μονιμοποίησή τους σε ποσοστά που δεν απέχουν σχεδόν καθόλου από τα εκλογικά ποσοστά τους αντικατοπτρίζει την απόρριψή τους από τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που αδιαφορεί για τον τετριμμένο καταγγελτικό πολιτικό τους λόγο, ο οποίος δεν προσκομίζει εναλλακτική και υλοποιήσιμη πολιτική πρόταση και προπαντός μια άλλη προοπτική διακυβέρνησης. 
Όσον αφορά τα νέα πολιτικά σχήματα, οι πολίτες θεωρούν ότι ιδρύθηκαν για να ικανοποιήσουν προσωπικές φιλοδοξίες των αρχηγών τους μέχρι να γίνουν υποστυλώματα των κομμάτων εξουσίας, γι’ αυτό και τους επιμερίζουν ποσοστά που δεν φτάνουν το σκαλοπάτι εισόδου τους στη Βουλή. 
Όλοι ελπίζουν (χωρίς να έχουν και εντελώς άδικο) ότι το 31% των αναποφάσιστων (μαζί με αυτούς που δηλώνουν σήμερα ότι θα ψηφίσουν «λευκό ή άκυρο»)  θα ψηφίσουν στις εκλογές κατά τον μέχρι σήμερα τυχαίο τρόπο και θα διασωθούν. Το ερώτημα, όμως, είναι πώς θα σωθεί η χώρα από πολιτικούς σχηματισμούς, οι οποίοι μόνο τη μέρα των εκλογών γίνονται ανεκτοί από τους πολίτες και όλη την υπόλοιπη τετραετία… απορρίπτονται…;