Για "αλαζονεία" κατηγορεί τον πυρήνα της κυβέρνησης ο Ανδρουλάκης

Κριτική στον ηγετικό πυρήνα της κυβέρνησης, που όπως τονίζει, «αγνόησε με επιδεικτική αλαζονεία τις έγκαιρες προειδοποιήσεις κινδύνου και ξόδεψε πολύτιμο κεφάλαιο εμπιστοσύνης καθώς και στην ηγεσία της ΝΔ, «της οποίας η κυβέρνηση οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού», ασκεί με άρθρο του ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Μίμης Ανδρουλάκης.
 Όπως επισημαίνει στην παρέμβασή του, που φέρει τον τίτλο «Ελλάς Εγκλωβισμένων Ελλήνων Ευρωπαίων Εκβιαζόμενων Εκβιαστών» ο κ. Ανδρουλάκης, αντί οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων να πάρουν από κοινού μια ύστατη καταλυτική πρωτοβουλία για τη σωτηρία της χώρας, «συνεχίζουν τα γνωστά προσχηματικά και μεταθέτουν το βάρος της ευθύνης των εξελίξεων αποκλειστικά στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ή υιοθετείτε άκριτα το εκάστοτε τσαπατσούλικο σχέδιο δίχως κανένα λόγο στην ακολουθούμενη διαπραγματευτική τακτική ή στις συνθήκες της ασταθούς ισορροπίας εντός και κυρίως εκτός της χώρας χρεώνεστε κάθε «στραβή», με ή χωρίς εκλογές, που μπορεί να ενεργοποιήσει την αλυσιδωτή αντίδραση της χρεοκοπίας με καταστροφικές συνέπειες».

Εκφράζει επίσης την εκτίμηση ότι το χρηματοπιστωτικό στοίχημα με το οποίο είναι αντιμέτωπη η χώρα μπορεί να μετατραπεί «σε μεγάλο πολιτικό στοίχημα», ενώ υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα, εφόσον είναι συνεπής με τις εύλογες υποχρεώσεις της, δεν είναι γυμνή από διαπραγματευτικά μέσα.

Αν η χώρα εγκαταλειφτεί αβοήθητη, εξηγεί, «το χρέος της είναι πιο πολύ μεγάλο και η ενδεχόμενη χρεοκοπία της μπορεί να πυροδοτήσει τη δεύτερη μεγάλη βουτιά» στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία».

Αυτός ο υπονοούμενος «εκβιασμός» πρέπει να αιωρείται πάνω από τα διαπραγματευτικά τραπέζια, συμπληρώνει ο βουλευτής.

Χαρακτηρίζει παράλληλα μη βιώσιμο το σενάριο που «ίσως φαίνεται να έχει καταλήξει η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης "πρώτα ψήφιση του Μνημονίου ΙΙ και μετά πολιτικές πρωτοβουλίες"», ενώ ζητεί την ανάληψη μίας «καταλυτικής πρωτοβουλίας» και την εξάλειψη των γελοίων, όπως υποστηρίζει, προσχημάτων του κ. Σαμαρά για πέντε μονάδες διαφορά στους φορολογικούς συντελεστές.

«Επιτέλους οι πολιτικές ηγεσίες κάντε κάτι τολμηρό που να ξεπερνά τις πολιτικές πρακτικές των τελευταίων δεκαετιών», τονίζεο, διαφορετικά, συνεχίζει, «πάρτε το ρίσκο, εν μέσω κρίσιμων διαπραγματεύσεων στην Ευρωζώνη, ρευστοποίησης και αμορφίας των πολιτικών συσχετισμών, να οδηγήσετε άμεσα τη χώρα σε εκλογές με πραγματικές κι όχι μυθιστορηματικές προγραμματικές ατζέντες για τη σωτηρία και την επανεκκίνηση της χώρας».

Ο κ. Ανδρουλάκης δεν παραλείπει τέλος να αναφερθεί και στις κινητοποιήσεις των «αγανακτισμένων», παρατηρώντας ότι σύντομα θα γνωρίζουμε «αν οι πλατείες της Ελλάδας που τις χαιρετίζουμε ολόψυχα θα είναι η μαγιά για μια ριζική ανανέωση του πολιτικού σκηνικού ή απλώς προαναγγέλλουν την τελική πράξη του δράματος μέσα από μια χαρούμενη διονυσιακή γιορτή αυτοκαταστροφής και συλλογικής αυτοκτονίας».