Αγωνία Δύσης για εξελίξεις Αιγύπτου

Στην 11η ημέρα εισήλθαν οι αιματηρές ταραχές στην Αίγυπτο, με τη Δύση να παρακολουθεί με δέος και αμηχανία και την τιμή του αργού να σκαρφαλώνει ανεξέλεγκτα. Η Αίγυπτος έχει ιδιαίτερη στρατηγική σημασία για τις δυτικές αγορές και όχι μόνον για πολιτικούς και θρησκευτικούς λόγους. Μπορεί το ενδεχόμενο της επικράτησης των φανατικών ισλαμιστών να θεωρείται από τη Δύση η μήτρα της τρομοκρατίας, ωστόσο, ο μεγαλύτερος φόβος αυτή τη στιγμή είναι η τύχη της Διώρυγας του Σουέζ. Ούτε στα χειρότερα όνειρα των Δυτικών χωρών, προεξάρχουσας των ΗΠΑ, δεν μπορεί να υπάρξει η σκέψη ότι θα κλείσει ο δίαυλος αυτός, ή ότι θα ελέγχεται από δυνάμεις «μη συνεργάσιμες».

Σε καθημερινή βάση διέρχονται από το Σουέζ περί το 1,8 εκατομμύρια βαρέλια με τάνκερς από τη Μέση Ανατολή προς τη Δύση. Τι θα συμβεί αν οι σκληροπυρηνικοί ισλαμιστές αναλάβουν τα ηνία της Αιγύπτου, δημιουργώντας τον κίνδυνο ντόμινου στην περιοχή; Το κλείσιμο των στενών, ως μέσο ενδεχόμενης πίεσης, θα σήμαινε ανυπολόγιστο κόστος για τη μεταφορά προς τη Δύση του πολύτιμου καυσίμου και υπό αυτήν την έννοια ουδείς επιθυμεί κάτι τέτοιο. Σημειολογικά, άλλωστε, οι αντιδρώντες στο καθεστώς Μουμπάρακ στο Σουέζ άφησαν το πρώτο αίμα τους.

Η Αίγυπτος, συνεπώς, δεν είναι Τυνησία. Έχει πολύ μεγάλη σημασία τόσο για την τροφοδοσία με πετρέλαιο της Δύσης, όσο και για τη διατήρηση του ισχυρού στάτους του «χωροφύλακα» της περιοχής, του Ισραήλ. Το θέμα είναι, όμως, τι γίνεται τώρα. Το καθεστώς Μουμπάρακ έχει σκληρύνει τη στάση του, χρησιμοποιώντας ακόμη και αήθεις μεθόδους. Το άνοιγμα των αιγυπτιακών φυλακών και η απελευθέρωση των κρατουμένων που έχουν ξεχυθεί στους δρόμους, λεηλατώντας και βιαιοπραγώντας ανεξέλεγκτα, οι κάθε λογής προβοκάτσιες, όπως καταγγέλλουν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, η αποφασιστικότητα των αντιφρονούντων και η σκληρή στάση των «Αδελφών Μουσουλμάνων», έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μίγμα, με άγνωστες συνέπειες.

Κοινή πεποίθηση παραμένει ότι το κλειδί των εξελίξεων κρατούν οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, που παραδοσιακά αλληθωρίζουν προς τις ΗΠΑ. Από τη στάση τους θα εξαρτηθούν οι όποιες εξελίξεις. Αλλά, επίσης, και από την πρόθεση της Δύσης να «θυσιαστεί» ο Μουμπάρακ, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. 

Σύμφωνα με διεθνείς παρατηρητές, δεν αποκλείεται να «πεισθεί» ο Μουμπάρακ να αποχωρήσει για να εκτονωθεί η κρίση και να αναδειχθεί ένα ουδέτερο πρόσωπο από τους κόλπους του Στρατού, που θα κληθεί να ικανοποιήσει εν μέρει τα αιτήματα των «ταραξιών», ώστε να επανέλθει η ηρεμία και η ομαλότητα. Άλλωστε, κυρίαρχο αίτημα αποτελεί η απομάκρυνση του μισητού δικτάτορα, που κυβερνά την Αίγυπτο επί τριάντα χρόνια, μετά τη δολοφονία του Σαντάτ, το 1981. Ενδεχομένως, και μόνον η καθαίρεση του θα προκαλούσε ιαχές θριάμβου στα πλήθη που έχουν κατέλθει στους δρόμους του Καϊρου.

Αυτό είναι το σενάριο που επιθυμεί η Δύση, αλλά μένει να αποδειχθεί και στην πράξη, καθώς έχει τεράστιες ευθύνες, εκτρέφοντας και υποστηρίζοντας επί σειρά ετών το τυραννικό αυτό καθεστώς. Γιατί ο ρους της ιστορίας δεν κυλά πάντα με βάση τις επιθυμίες ή τις όποιες προθέσεις. Πολύ περισσότερο όταν εκτρέπεται από μη ελεγχόμενες δυνάμεις. Και τότε γίνεται σκληρός τιμωρός, παρασύροντας στο διάβα του δικαίους και αδίκους.

(πηγή: www.energeia.gr)