Πόσο θα αντέξει η Ελλάδα τα βάρη;

Μια γελοιογραφία των αρχών του 20ου αιώνα που τα λέει όλα για την πολιτική κατάσταση εκείνης της εποχής αλλά και που έχει άμεση συνάρτηση με το σήμερα, λες και δημιουργήθηκε για τις μέρες μας! Για να διδασκόμαστε από το χτες, αποφεύγοντας τα σοβαρά λάθη των προγόνων μας αλλά και για να ξέρουν οι επόμενοι τι τους περιμένει. 
Ο τότε πρωθυπουργός Θεόδωρος Δηλιγιάννης (1824-1905), θέτοντας πρωταρχικό στόχο της πολιτικής του την απελευθέρωση των αλύτρωτων ελληνικών εδαφών, χωρίς κατάλληλη στρατιωτική προετοιμασία, παρέσυρε τη χώρα στον τυχοδιωκτικό ατυχή πόλεμο του 1897, που κατέληξε σε ταπεινωτική ήττα από την Τουρκία και ακόμα πιο ταπεινωτική σχέση με τις Μεγάλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις, από τις οποίες ζήτησε δάνεια η ήδη καταχρεωμένη Ελλάδα, ώστε να αποδώσει στην Τουρκία την ορισθείσα πολεμική αποζημίωση. 
Στη γελοιογραφία της εποχής, ο Δηλιγιάννης κωμικά ντυμένος με στρατιωτική στολή ευρωπαϊκού και όχι ελληνικού στυλ, που δείχνει την εξάρτησή του από την Ευρώπη, φέροντας πλήθος παράσημα και επίσημες κορδέλες, περήφανος για τα …προβλήματα που φόρτωσε στην ταλαίπωρη τη χώρα του! Μπορούσε να σηκώσει η Ελλάδα το βάρος του διαχειριστικού Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που της επιβλήθηκε επί των εσόδων των πολλών κρατικών μονοπωλίων («αιώνια μονοπώλεια» (sic), όπως ανορθόγραφα αναγράφεται στη γελοιογραφία αντί μονοπώλια, «ΚΑΠΝΟΥ, ΣΤΑΦΙΔΟΣ, ΑΡΤΟΥ, ΟΙΝΟΥ, ΚΡΕΑΤΟΣ, ΕΛΑΙΟΣ (sic, ανορθόγραφα πάλι, αντί ελαίου)»); 
Ο Δηλιγιάννης που ο ίδιος είχε κατασπαταλήσει το δημόσιο χρήμα, φαίνεται να νομίζει πως είναι δυνατό να βγει από την κρίση, η Ελλάδα όμως δεν είναι καθόλου αισιόδοξη! Στις πλάτες της προσωποποιημένης Ελλάδας φορτώνει υπέρογκα βάρη κι εκείνη, ρακένδυτη από τα πολλαπλά προβλήματα, οικονομικά-κοινωνικά-πολιτικά, στενάζει και της έχει απομείνει η παλιά της δόξα, ως ενθύμιο, συμβολικά με το στέμμα στο άθλιο κεφάλι!
Λέτε η οικονομική κατάσταση και τα γεγονότα εκείνης της εποχής να έχουν κάποια ομοιότητα με το σήμερα;