Όταν το "τεφτέρι" επιστρέφει....

Πήγαμε το μεσημέρι σε ένα μπακαλικάκι της γειτονιάς για να προμηθευτούμε δύο-τρία πράγματα που ήταν απαραίτητα για το σπίτι και πέσαμε πάνω στον μαγαζάτορα την ώρα που άθροιζε τα βερεσέδια του. Δεν προλάβαμε να του πούμε τι θέλουμε, και μας άρχισε τα παράπονα:

-Δυστυχώς, αγαπητέ μου, έτσι που τα κάνανε τα πράγματα αυτοί που μας κυβερνούν, το παλιό «τεφτέρι» που το είχαμε γνωρίσει εμείς οι παλαιότεροι, από τον πόλεμο και μετά, και από το οποίο είχαμε απαλλαγεί τις τελευταίες δεκαετίες, δυστυχώς ξαναγυρίζει και μάλιστα, επιστρέφει… δριμύτερο

Τον ρωτήσαμε για την έκταση του φαινομένου

-Σήμερα, οι μισοί που αγόρασαν, μου είπαν «γράφτα». Κάποιες μέρες, αυτοί που ψωνίζουν «βερεσέ», με την υπόσχεση ότι θα πληρώσουν στο τέλος του μήνα, φτάνουν και το 60%, μας είπε. Προσθέτοντας ότι είναι κάποιοι που προμηθεύονται με πίστωση, ακόμη και ευτελή προϊόντα που στο σύνολό τους μπορεί να μην ξεπερνούν τα 2, τα 3 ή τα 5 ευρώ

Θεωρήσαμε στην αρχή υπερβολική τη γκρίνια του συγκεκριμένου καταστηματάρχη και μεγάλο το ποσοστό που μας ανέφερε. Σκεφθήκαμε μήπως επρόκειτο για υπερβολή ή πάλι μήπως αυτό το σύστημα το εφαρμόζουν μόνο οι πελάτες του παντοπωλείου, βρίσκοντας… μπόσικο τον μπακάλη. Όταν όμως στη συνέχεια ρωτήσαμε σχετικά τον κρεοπώλη και το μανάβη της περιοχής, μας επιβεβαίωσαν απόλυτα την έκταση που άρχισε να παίρνει το «τεφτέρι», ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το φούρνο της γειτονιάς, το γαλακτοπωλείο κ.α. Χωρίς να μιλάμε φυσικά για το κομμωτήριο, όπου έχει μειωθεί σημαντικά η επίσκεψη των γυναικών για χτένισμα. Και κάποιες από τις πελάτισσες που έχουν ανάγκη από κούρεμα ή βάψιμο των μαλλιών, μερικές φορές κάθονται στην καρέκλα του κομμωτηρίου με… πίστωση.

-«Δυστυχώς, κάνουμε διευκόλυνση στους πελάτες μας, όμως κι εμείς ζοριζόμαστε πλέον. Καθώς δυσκολευόμαστε να συγκεντρώσουμε το απαιτούμενο ποσό για να πληρώσουμε το ΤΕΒΕ, το ενοίκιο, τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, του τηλεφώνου, του νερού. Τι να πω στον εισπράκτορα του ΤΕΒΕ που θα έρθει, αντί για χρήματα να του δώσω το βιβλίο με τα βερεσέδια;», παρατήρησε ένας από τους επαγγελματίες που συνομιλήσαμε.

Δύσκολοι καιροί. Τα πράγματα ζορίζουν ολοένα και περισσότερο και μακάρι να μπορούμε να βοηθήσουμε λίγο τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη. Βλέπετε όμως κι αυτοί που μέχρι χτες έβαζαν δύο δεκάρες στην άκρη, τώρα πλέον όχι μόνο δεν τους περισσεύουν, αλλά δεν τους φτάνουν καν.  Κουράγιο αδέλφια……

Σπύρος Κουζινόπουλος