Ζει, βασιλεύει και ... ξοδεύει ο ΟΠΠΕΘ!

Αν και πέρασαν δεκατρία χρόνια από την ολοκλήρωση των εκδηλώσεων που είχαν γίνει στη Θεσσαλονίκη για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, εντούτοις το ελληνικό δημόσιο εξακολουθεί να πληρώνει κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για τη λειτουργία του «Οργανισμού Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Ευρώπης-Θεσσαλονίκη 1997 Α.Ε.», παρότι επισήμως έχει διαλυθεί οριστικά η εταιρεία!

 Όπως αναφέρει σε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της η εφημερίδα «Θεσσαλονίκη», μετά την ολοκλήρωση των εκδηλώσεων του θεσμού της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, οι οποίες το 1997 φιλοξενήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, η εταιρεία η οποία είχε συσταθεί για το σκοπό αυτό το 1993 ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου λύθηκε και τέθηκε υπό εκκαθάριση. Ωστόσο στα περίπου έξι χρόνια της υπολειπόμενης διακυβέρνησης Σημίτη το έργο της εκκαθάρισης δεν κατέστη δυνατόν να ολοκληρωθεί. Βεβαίως οι εκκρεμότητες των πρώτων χρόνων ήταν πάρα πολλές, από την ολοκλήρωση σειράς σημαντικών έργων (Ολύμπιον, Μονή Λαζαριστών, Βασιλικό Θέατρο κ.ά.) έως τη διαχείριση των πολύτιμων αρχείων, το κλείσιμο λογαριασμών κ.ο.κ.
Το Φεβρουάριο του 2005, κι ενώ είχε μεσολαβήσει η κυβερνητική αλλαγή, κατατέθηκε στη Βουλή ειδική τροπολογία από επτά συναρμόδιους υπουργούς, με την οποία «επιδιώκεται η οριστική λήξη της εκκαθάρισης», όπως αναφερόταν στο κείμενο της τροπολογίας και ως καταληκτική ημερομηνία οριζόταν η 30ή Ιουνίου 2005. Παράλληλα τοποθετήθηκε πενταμελές εκκαθαριστικό συμβούλιο, ενώ απολύθηκαν και οι δεκατέσσερις εργαζόμενοι του ΟΠΠΕΘ ’97 Α.Ε. Σύμφωνα δε με την ειδική έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους το όλο εγχείρημα (αμοιβές εκκαθαριστών, ορκωτού ελεγκτή κ.ά.) κόστισε 3 εκατ. ευρώ.
Με νέα τροπολογία, η οποία κατατέθηκε λίγο καιρό μετά, το έργο των εκκαθαριστών και η θητεία τους παρατάθηκε ώς τις 31 Δεκεμβρίου 2005. Όμως ούτε και αυτή τη φορά κατέστη δυνατή η ολοκλήρωση της εκκαθάρισης κι έτσι στα μέσα του 2006 η κυβέρνηση της ΝΔ διά τεσσάρων συναρμόδιων υπουργών κατέθεσε νέα τροπολογία ορίζοντας ως νέα ημερομηνία περαίωσης της εκκαθάρισης την 31η Δεκεμβρίου 2007.

Διόρισε τον κουνιάδο του!
Με την ίδια τροπολογία περιορίστηκαν από πέντε σε τρεις οι εκκαθαριστές, ορίζοντας ως ετήσια αμοιβή τους τα 52.000 ευρώ για τον καθένα. Στην ίδια τροπολογία προβλεπόταν ότι το ένα από τα τρία μέλη θα το διόριζε με απόφασή του ο υπουργός Πολιτισμού. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 24 Αυγούστου 2006, διορίστηκε εκκαθαριστής με απόφαση του τότε υπουργού Πολιτισμού Γιώργου Βουλγαράκη… ο κουνιάδος του Αλέξιος Πελτέκης(!), ο οποίος παραμένει στη θέση αυτή έως και σήμερα.
Η εκκαθάριση της ΟΠΠΕΘ ’97 Α.Ε. δεν ολοκληρώθηκε ούτε τότε. Έτσι το Σεπτέμβριο του 2008 σε τροπολογία που κατέθεσαν τέσσερις συναρμόδιοι υπουργοί στο νόμο «περί βίας στα γήπεδα» παρατάθηκε επ’ αόριστον, καθώς και η θητεία των τριών εκκαθαριστών (συμπεριλαμβανομένου και του κουνιάδου!).

Παράνομες οι παρατάσεις
Μάλιστα στην έκθεση η οποία συνόδευε την τροπολογία και σε μία προσπάθεια να αιτιολογηθεί η παραπομπή της εκκαθάρισης στις ελληνικές καλένδες αναφερόταν ότι «η μέχρι σήμερα ακολουθούμενη πρακτική καθορισμού προθεσμίας εκκαθάρισης με ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις κατά παρέκκλιση των διατάξεων περί εκκαθάρισης των ανωνύμων εταιρειών πέρα από αμφίβολης νομιμότητας λειτούργησε σε βάρος της επιτάχυνσης και της περάτωσης της εκκαθάρισης». Εν ολίγοις ο νομοθέτης αναγόρευε ουσιαστικά ως παράνομες τις προηγούμενες παρατάσεις που έδινε η ίδια κυβέρνηση και επιπλέον τις αξιολογούσε ως παντελώς αναποτελεσματικές.
Το ίδιο αναποτελεσματική όμως απεδείχθη και η λύση της επ’ αόριστον εκκαθάρισης, αφού τρία χρόνια μετά ο ΟΠΠΕΘ ’97 Α.Ε. εξακολουθεί να τελεί υπό εκκαθάριση και ουδείς γνωρίζει αν και πότε θα λήξει αυτή η τραγελαφική και εξόχως δαπανηρή για το ελληνικό δημόσιο ιστορία.
Ενήμερη για την υπόθεση είναι και η σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού. Ο σχετικός φάκελος έχει ανατεθεί στη νομική και τη νομοπαρασκευαστική υπηρεσία του υπουργείου, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες έχει ετοιμάσει και σχετική τροπολογία, που θα θέτει οριστικό τέλος στην αμαρτωλή υπόθεση. Ωστόσο -άγνωστο για ποιον λόγο- η τροπολογία δεν περιελήφθη σε κανένα από τα δύο νομοσχέδια που εισήγαγε και ψήφισε στη Βουλή το υπουργείο. Σύμφωνα με πληροφορίες σε αυτήν προβλέπονται «η άμεση περάτωση της εκκαθάρισης του ΟΠΠΕΘ ’97 Α.Ε., η λήξη της θητείας του Συμβουλίου Εκκαθάρισης και η υποκατάσταση σε όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του ΟΠΠΕΘ ’97 Α.Ε. από το ελληνικό δημόσιο, το οποίο θα συνεχίσει και όλες τις εκκρεμείς δίκες».

Μισό εκατομμύριο το χρόνο 
Σύμφωνα με τους ισολογισμούς τού υπό εκκαθάριση Οργανισμού το ετήσιο κόστος λειτουργίας του υπερβαίνει κατά μέσο όρο το μισό εκατομμύριο ευρώ. Ειδικότερα το 2003 ανήλθε σε 970.000 ευρώ, το 2004 σε 680.000 ευρώ, το 2005 σε 640.000, το 2006 σε 493.000, για να φτάσουμε στο 2008 στις 530.000 και το 2009 στις 400.000 ευρώ. Από τα ποσά αυτά 156.000 ευρώ εισπράττουν οι τρεις εκκαθαριστές και τα υπόλοιπα διατίθενται σε ορκωτούς ελεγκτές, δικηγόρους κ.ά.
Μεταξύ όλων των άλλων σε εκκρεμότητα παραμένουν και οι φορολογικές υποχρεώσεις του ΟΠΠΕΘ ’97 Α.Ε., αφού, όπως σημειώνεται σε όλες τις εκθέσεις των ορκωτών ελεγκτών, «η εταιρεία δεν έχει ελεγχθεί από τις αρμόδιες φορολογικές αρχές από ιδρύσεώς της…».
Τα τελευταία χρόνια το μοναδικό ουσιαστικά έργο των εκκαθαριστών είναι η διεξαγωγή διαφόρων δικών, τις οποίες θα μπορούσε να αναλάβει και η αρμόδια νομική υπηρεσία του υπουργείου, χωρίς να αναγκάζεται να πληρώνει εκκαθαριστές και άλλους, αρμόδιους ή μη. Οι εκκρεμείς δίκες αφορούν κυρίως αγωγές τρίτων σε βάρος της εταιρείας (διεκδικούν ποσά ύψους περίπου 25 εκατ. ευρώ) αλλά και της εταιρείας σε βάρος τρίτων (διεκδικεί ποσά ύψους περίπου 2,2 εκατ.). Μεταξύ αυτών με τους οποίους αντιδικεί η εταιρεία είναι και πρώην εκκαθαριστές (κατά το πρώτο στάδιο εκκαθάρισης), καθώς και οι συνεργάτες του Οργανισμού Κώστας Λοΐζος, Πάνος Θεοδωρίδης, Δημήτρης Σαλπιστής, Βασίλης Καλφόπουλος και Θανάσης Γεωργιάδης, από τους οποίους ζητά πίσω αμοιβές που, όπως ισχυρίζεται, εισέπραξαν ως αχρεωστήτως καταβληθείσες. Στο πλαίσιο αυτό έχουν γίνει πολλές δίκες έως τώρα, σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, δρομολογούνται κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων και κάθε άλλη μορφή άσκησης ένδικων μέσων, ενώ από την πλευρά των εναγόμενων ορισμένοι θεωρούν ότι «όλη αυτή η δικαστική διαμάχη δεν είναι παρά μία μορφή πολιτικής δίωξης», όπως επισημαίνουν.