Τζορτζ Σόρος:" Η Ε.Ε. δύο ταχυτήτων υπονομεύει τη συνοχή της Ευρώπης"

«Η προοπτική της Ευρώπης δύο ταχυτήτων θα υπονομεύσει την πολιτική συνοχή της Ευρώπης -και μαζί με αυτή την ικανότητά της να ενεργεί με ομοφωνία όταν χρειάζεται», υπογραμμίζει σε άρθρο του ο πολυεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος,  πρόεδρος του Soros Fund Management.

Όπως σημειώνει, «αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, παράλληλα με την εφαρμογή του μηχανισμού επίλυσης κρίσεων της ΕΕ, θα πρέπει να αναγνωριστεί και η ανάγκη για ένα επόμενο βήμα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Διαφορετικά, τα ελλειμματικά κράτη δεν θα έχουν λόγο να ελπίζουν, θεωρώντας ότι ακόμη και εάν προσπαθήσουν σκληρά δεν θα καταφέρουν να βγουν μια μέρα από τη δύσκολη θέση».

Για το λόγο αυτό, ο Τζορτζ Σόρος παρατηρεί ότι είναι επιβεβλημένες δύο θεμελιώδεις τροποποιήσεις. Καταρχάς, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, εκτός από τα κράτη μέλη, θα πρέπει να σώσει και το τραπεζικό σύστημα. Με αυτόν τον τρόπο, το δημόσιο χρέος θα αναδιαρθρωθεί χωρίς να πυροδοτήσει κρίση στον τραπεζικό κλάδο. Παρά την πρόσθετη αυτή χρησιμότητα, το κεφάλαιο του ταμείου διάσωσης θα παραμείνει αμετάβλητο, καθώς, κάθε ποσό που θα χρησιμοποιείται για την αναδιάρθρωση κεφαλαίων ή τη ρευστοποίηση τραπεζών, θα μειώνει το ποσό που θα χρειάζονται οι κυβερνήσεις.

Εάν το τραπεζικό σύστημα τεθεί υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αντί να επαφίεται στις εθνικές αρχές, θα συντελεστεί μια θεμελιώδης βελτίωση που θα συμβάλλει στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης. Επιπλέον, θα έχει το καλό ότι θα διαφωτίσει τον γερμανικό λαό σχετικά με τις πραγματικές προθέσεις που βρίσκονται πίσω από το εγχείρημα της διάσωσης.

Δεύτερον, για να είναι δίκαιοι οι κανόνες του παιχνιδιού, θα πρέπει να μηδενιστεί το πριμ κινδύνου επί του κόστους δανεισμού για τα κράτη που τηρούν τους κανονισμούς. Αυτό μπορεί να συνοδευτεί με μετατροπή του δανειακού τους βάρους σε ευρωομόλογα. Οι μονωμένες χώρες θα πρέπει να εκδώσουν τα δικά τους ομόλογα, τα οποία θα συνοδεύονται από ρήτρες συλλογικές δράσης, ενώ θα προβλέπουν καταβολή πριμ κινδύνου μόνο για τα ποσά που υπερβαίνουν το ανώτατο όριο του δημόσιου χρέους (60% επί του ΑΕΠ) βάσει των κριτηρίων του Μάαστριχτ.

Το πρώτο βήμα μπορεί και πρέπει να γίνει άμεσα, ενώ το δεύτερο θα πρέπει να περιμένει. Ο γερμανικός λαός θα δυσκολευτεί πολύ να το αποδεχθεί, ωστόσο, είναι επιβεβλημένο προκειμένου να γίνουν δίκαιοι οι όροι του παιχνιδιού στην Ευρώπη».

Καταλήγοντας ο Σόρος επισημαίνει ότι «η ΕΕ έχει χτιστεί βήμα προς βήμα και οι αρχιτέκτονές της γνώριζαν εκ των προτέρων ότι κάθε βήμα είναι ανεπαρκές και θα χρειαστούν πρόσθετα βήματα. Ήταν, ωστόσο, πεπεισμένοι ότι, όταν θα έρχονταν η κατάλληλη στιγμή για τη διόρθωση κάποιας αδυναμίας, θα υπήρχε η πολιτική βούληση που απαιτείται».